Μία από τις σημαντικές εξελίξεις στο πεδίο της επιτέλεσης που ταυτίστηκε με την μετάβαση από την ειδολογική στεγανότητα στην έκρηξη των διακαλλιτεχνικών εγχειρημάτων και την κατάργηση των παραδοσιακών διαδικασιών παραγωγής, ήταν το πέρασμα από το μοντέλο του ατομικού καλλιτέχνη σε συλλογικές δημιουργικές διαδικασίες. Ήδη από τις ιστορικές αβανγκάρντ τουμοντερνισμού, στις αρχές του 20ού αιώνα, αλλά με πολύ μεγαλύτερη συχνότητα σε εκείνες τηςδεκαετίας του 1960, η συλλογική -με την έννοια της ομάδας ή της κοινότητας- αντικαθιστά την ατομική δημιουργία. Η ευθύνη, λοιπόν, για την δημιουργία του καλλιτεχνικού έργου περνάει (σε ολοένα και περισσότερα εγχειρήματα) από τον ατομικό καλλιτέχνη στους περφόρμερ ή και σεμεγαλύτερες συμμετοχικές δομές, που συμβάλουν με την προσωπικότητα και τη βιογραφία τωνμελών τους σε συλλογικά δραματουργικά σχήματα. Στο μάθημα παρουσιάζεται η ιστορική πορείατης συλλογικής δραματουργίας, μελετώνται παραδείγματα παραστάσεων και επιτελέσεων που συνέβαλαν στη διαμόρφωση μιας νέας αντίληψης για τη δραματουργία και γίνεται εφαρμογή των σημαντικότερων μεθόδων της συμμετοχικής/συλλογικής δραματουργίας σε projects των φοιτητών.