🔵 🔴 🟡 Περιγραφή μαθήματος

Οι φοιτητές/τριες θα είναι σε θέση να εκτιμήσουν τα επιτεύγματα σημαντικότατων μοντέρνων σκηνοθετών (πρώτο μισό του 20 ου αιώνα) και να περιγράψουν την επίδρασή τους σε σύγχρονους σκηνοθέτες. Ως προς τη μοντέρνα περίοδο, θα μπορούν να αναγνωρίσουν και να μελετήσουν συνδυαστικά ριζικά διακριτές αισθητικές και εννοιολογικές προσεγγίσεις, όπως αυτές του Αντουάν και του Στανισλάφσκι ως προς το ρεαλισμό/νατουραλισμό, του Μπρεχτ ως προς το επικό και πολιτικό θέατρο και του Αρτώ ως προς συλλήψεις με επίκεντρο το σώμα και την επιτέλεση. Ειδικότερα, θα μπορούν να τοποθετηθούν κριτικά ως προς το πώς οι μοντέρνοι σκηνοθέτες προσεγγίζουν παραμέτρους όπως το συνολικό έργο τέχνης, την υπόκριση ή τον σκηνικό χώρο, εστιάζοντας κυρίως στην σκηνική πρακτική αλλά και τη θεωρία της. Επιπλέον, μέσω της ευρείας χρήσης οπτικοακουστικού υλικού θα μπορούν να αναγνωρίζουν και να διακρίνουν αισθητικά ύφη. Η εξάσκηση των φοιτητών ως προς την ανάπτυξη κριτικών δεξιοτήτων διαπνέει και την μελέτη σύγχρονων σκηνοθετών, η οποία αναπτύσσεται επίσης σε συγκριτικό πλαίσιο. Κεντρικό ζητούμενο της μελέτης σύγχρονων σκηνοθετών είναι οι φοιτητές να μπορούν να αποτιμήσουν κριτικά τη διαχείριση της μοντέρνας σκηνοθετικής παράδοσης σήμερα. Επίσης θα είναι σε θέση να διακρίνουν διαφορετικά είδη παράστασης μεταξύ τους καθώς και να αξιοποιούν δημιουργικά την μελέτη της ιστορίας σε επιστημονικό και καλλιτεχνικό πλαίσιο.

🔵 🔴 🟡 Θεωρία (3 ώρες)

1. Εισαγωγή -  Η λειτουργία του σκηνοθέτη στο θέατρο -ιστορικό υπόβαθρο
2. Ρεαλισμός/Νατουραλισμός - Α. Αντουάν και Κ. Στανισλάφσκι
3. Μπ. Μπρεχτ (B. Brecht)
4. Επικό θέατρο
5. Α. Αρτώ (A. Artaud) Ι
6. Α. Αρτώ (A. Artaud) ΙΙ
7. Π. Μπρουκ (P. Brook) Ι
8. Π. Μπρουκ (P. Brook) ΙΙ
9. Αριάν Μνουσκίν (A. Mnouchkine) Ι
10. Αριάν Μνουσκίν (A. Mnouchkine) ΙΙ
11. Ρ. Ουίλσον (R. Wilson) Ι
12. Ρ. Ουίλσον (R. Wilson) ΙΙ
13. Ανακεφαλαίωση

Το μάθημα εξετάζει την ιστορική εξέλιξη της τέχνης της σκηνοθεσίας, εστιάζοντας στη σύγκριση σημαντικότατων σκηνοθετών της μοντέρνας περιόδου (πρώτο μισό του 20ου αιώνα), με σύγχρονους σκηνοθέτες που έχουν εμπνευστεί από τις αναζητήσεις τους. Παράλληλα, το μάθημα ευαισθητοποιεί τους φοιτητές/τριες ως προς την φύση της τέχνης της σκηνοθεσίας, παρουσιάζοντας τους μια πολυμορφία προσεγγίσεων ως προς το τί συνιστά σκηνική τέχνη. Επίσης εισάγει τους φοιτητές στη δημιουργική μελέτη της ιστορίας σε επιστημονικό και καλλιτεχνικό πλαίσιο, Ως προς τη μοντέρνα περίοδο, μελετώνται συνδυαστικά ριζικά διακριτές αισθητικές και εννοιολογικές προσεγγίσεις, όπως αυτές του Αντουάν και του Στανισλάφσκι ως προς το ρεαλισμό/νατουραλισμό, του Μπρεχτ ως προς το επικό και πολιτικό θέατρο και του Αρτώ ως προς συλλήψεις με επίκεντρο το σώμα και την επιτέλεση. Κεντρικό ζητούμενο της μελέτης σύγχρονων σκηνοθετών, όπως του Π. Μπρουκ, της Αριάν Μνουσκίν και του Ρ. Ουίλσον είναι οι φοιτητές να μπορούν να αποτιμήσουν κριτικά την διαχείριση της μοντέρνας σκηνοθετικής παράδοσης σήμερα. Το μάθημα εστιάζει στην λεπτομερειακή μελέτη χαρακτηριστικών παραστάσεων και υποστηρίζεται από οπτικοακουστικό υλικό, καθώς και κείμενα των ίδιων των σκηνοθετών.

Γλώσσα αξιολόγησης: Ελληνική ή και Αγγλική

🔵 🔴 🟡 Μέθοδος αξιολόγησης: 

• 10% Ερωτήσεις Σύντομης Απάντησης
• 40% Ερωτήσεις Ανάπτυξης Δοκιμίων
• 10% Δημόσια Παρουσίαση
• 40% Γραπτή Εξέταση

• Πρόσωπο με πρόσωπο
• Χρήση PowerPoint και οπτικοακουστικών παραδειγμάτων (13 διαλέξεις)
• Χρήση Τ.Π.Ε. κατά τη διδασκαλία
• Χρήση Τ.Π.Ε. κατά την επικοινωνία με τις φοιτήτριες και τους φοιτητές.
• Μαθησιακή διαδικασία μέσω ηλεκτρονικής πλατφόρμας.
• Επικοινωνία με φοιτητές μέσω email και μέσω ηλεκτρονικού χώρου συνομιλιών στο e-class.

TBA

🔵 🔴 🟡 Συγγράμματα Μαθήματος [ΕΥΔΟΞΟΣ]

• Αρτώ, A (2013) Το θέατρο και το είδωλό του. Δωδώνη
• Aronson, A. (2000) American Αvant-garde Τheatre: Α Ηistory. Routledge
• Βαροπούλου, Ε. (2003) Το ζωντανό θέατρο. Άγρα
• Bablet, D. (2008). Ιστορία της Σύγχρονης Σκηνοθεσίας Ι (1887-1914), μετάφραση: Δ.
• Κωνσταντινίδης. Θεσσαλονίκη: University Studio Press.
• Beardsley, Μonroe (1989). Ιστορία των αισθητικών θεωριών. Αθήνα: Νεφέλη.
• Braun, E. (1982). The Director and the Stage. London: Methuen.
• Γκροτόφσκι, Γ. (2010) Για ένα φτωχό θέατρο. Κορόντζης
• Clothia, J. and Ch. Innes (1991) A. Antoine. Cambridge: Cambridge University Press.
• Drain, R. ed. (1995). Twentieth-Century Theatre: A Sourcebook. London and NewYork: Routledge.
• Dusigne, J-F. (2002). Από το Θέατρο Τέχνης στην τέχνη του θεάτρου. Επιλογή/απόδοση: M. Λυμπεροπούλου. ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Πάτρας.
• Έσσλιν, Μάρτιν(1984). Μπρεχτ: Ο άνθρωπος και το έργο του (μετ. Φώντας Κονδύλης). Αθήνα: Θεωρία.
• Zola, Emile(1991). Κείμενα για την κριτική και το θέατρο (εισ. & μετ. Χαρ Μπακονικόλα-Γεωργοπούλου, Ξένια Γεωργοπούλου). Αθήνα: Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου.
• Jomaron, J. (2009). Ιστορία της Σύγχρονης Σκηνοθεσίας ΙI (1887-1914), μετάφραση Δ. Κωνσταντινίδης. UniversityStudioPress.
• Μάτεσις, Παύλος, επιμ. (χ.χ.). Αρχιτέκτονες του Σύγχρονου Θεάτρου. Αθήνα: Δωδώνη.
• Μνουσκίν Α. (2010) Η τέχνη του τώρα. Συζητήσεις με τον Φαμπιέν Πασκώ. Κοάν
• Μουρ, Σόνια (2001). Το σύστημα Στανισλάβσκι: Η επαγγελματική εκπαίδευση του ηθοποιού (μετ. A Τσάκας). Παρασκήνιο.
• ]Μπρουκ, Π. (2016). Ο άδειος χώρος. Κοάν
• Marranca, B. (2005). The Theater of Images. PAJ Publications
• Mitter, S and M. Shevtsova (2005). Fifty Key Theater Directors. Routledge
• Στανισλάβσκι, Κωνσταντίν (1977). Πλάθοντας ένα ρόλο (μετ. Άγγελος Νίκας). Αθήνα: Γκόνης.
• Στανισλάβσκι, Κωνσταντίν (1980). Η ζωή μου στην τέχνη, 2 τόμοι (μετ. Άγγελος Νίκας). Αθήνα: Γκόνης.
• Shevtsova, M. (2007). Robert Wilson. London and New York: Routledge.
• Schechner, R and Lisa Wolford, The Grotowski Sourcebook. Routledge, 2013
• Shepherd, S. (2019). The Great European Stage Directors. Methuen
• Thomson, Peter and G. Sacks (2006). The Cambridge Companion to Brecht. Cambridge: Cambridge University Press.

Συναφή Επιστημονικά Περιοδικά

• Θέατρο
• Σκηνή
• The Drama Review
• PAJ
• Theater/Yale School of Drama